23 Jun 2009

Ini Sebuah Cerita

Baru-baru ini saya terserempak dengan kawan lama, namanya Farid.
"Woi, Ali, aku ingat hang dah mati...bila nak lepak kat Titi Serong lagi?"
Titi Serong itu merujuk kepada salah sebuah kampung di dalam Daerah Yan Kecik. Rumah saya di Daerah Yan Besar yakni bersebelahan dengannya. Tak jauh.
"Loklak hang. Aku grip kapla baru hang tau. Hang buat apa la?Anak dah berapa ramai?"
"Heh, aku bujangan lagi lah. Eh, kenapa hang nampak kering je ni. Hang baru lepaih dari hotel pordeo Alongkah?
Hotel pordeo itu merujuk kepada penjara atau kurungan.
"Aku cari Engku Puteri. Ntah sejarahnya masih samar-samar lagi. Aku macam inilah. Berat aku makin bertambah apa. Dulu 60kg sekarang dah 68 kg. Hahaha. Hang pulak nampak makin agam ini. Hang makan teluq ayam sehari 18 bijik kah?hahaha."
"Aku pi Gim lah ngok!Hang tengok ni."
Farid menunjukkan kepada saya bonjol-bonjol buah derian di abdomennya. Walla, rasa macam nak cucuk dengan jarum peniti ja.
"Boleh tahan. Hang keja apa sekarang!"
"Aku?Aku kerja bombalah. Aku mai KL sebab ada urusan kerja sikit. Kursuis Takkan hang tak tau. Aku dah naik pangkat. Kahkahakahakah."
"Baguih!Baguih!Aku suka tengok kawan aku sama-sama main bola sepak terajang kacau pompuan baling selut dan gempaq Mak Jah Tok Ti dah berjaya la..."
"Eh, hang plak apa menatang tadi hang sebut, puteri mana lak hang cari, bini hang kah?"
"Menatang apa menatang. Loklak kapla jingga UFO lah hang ni. Engku Puteri tu watak sejarah. Perempuan yang cekal, tegas dan berkepribadian. Tegak dengan amanah dan cinta suaminya. Suaminya Sultan Mahmud III Al-Marhum Tengah. Aku sedang mahu menimbulkan semula naratif dulu dan menghidupkannya semula. Neonastalgialah macam Prof Hashim cakap. Hahahaha."
Nak aih. Aku seketul dua pun tak paham apa menatang hang cakap. Kerja hang kah la ni buat menatang itu?"
"Aku sambung belajaq lah. Belajaq hang tau belajaq. Hahaha."
"Oh begitu. Hang dah kawen ka?"
"Mana kawen lagi. Kalau kawen perut aku mesti boroi dah la."
"Hahaha. Ye lah. Ada pompuan nak usap. Kahkahakah. Aku dah berbini. Tapi tak dapat anak lagi. Eh, aku mai KL tak bawa bini. Hang ada bohsia ka bohtua ka kasi aku lah.Aku lapaq nih. Dahaga!!!"
"Cit!Hang ini. Aku kalau ada takkan nak kasi kat hang lah. Ngok betul. Bini jaga baik-baiklah kawan. Setia. Cinta. Sayang. Pergh!"
"Hehehe. Aku lawak jalah hang ni pun. Hang ni tak ubah macam dulu aku kenai. Serius. Tapi dalam serius ada uniknya. Dalam unik ada ribu ragamnya.Hahahaha. takkan takder awek buat tgk wayang boring-boring."
"Awek aku sekarang buku sajalah. Tunggu kawen, belai baik-baik. Baru best, terokai semua pada malam pertama."
"Hahahaha. Ok aku doakan kau berjaya. Wokey, tu trak dah nak jalan. Oii sahabat.."
Kami berpelukan. Tatkala itu tiada suara.Hanya denyut rasa. Dalam sekali.Jatuh air mata kami. Sejak kecil. Berlawan bola selepas hujan. 'Tangkap' lala pada tambuq (lumpuq) separas leher. Macam-macam lagilah.
Tatkala itu saya terfikir, apakah ertinya kawan dan sahabat, andai kata sudah terpisah dan menjauh hanya sesekali jumpa?
Aduh, kita bawa nasib kita masing-masing. Ego kita. Jatuh bangun kita. Dan jauh-jauh berbisik dalam kalbu:
"Yang sentiasa di sampingmu adalah isterimu yang setia. Luhur."
Tuhan, di manakah saya akan temuinya?

Tiada ulasan:

Catat Ulasan